Auteur: info

Geplaatst op

Onrust in Stiphout

Stichting Geledingszone Stiphout wenst onrust te voorkomen door het nastreven van meer natuur, rust en ruimte aan de dorpsrand van Stiphout-Helmond.

De recentelijk verschenen advertentie (p.14-15) in De Loop van Solar Century en grondeigenaar waarin de Stiphoutse gemeenschap op de hak wordt genomen is een absoluut dieptepunt. Dit versterkt de onrust met als gevolg dat het broze draagvlak voor een tweede zonneweide door deze advertentie uiteen is gespat.

Stichting Geledingszone Stiphout neemt afstand van deze advertentie en wijze van handelen. Middels een schrijven aan het college van B&W gemeente Helmond heeft de stichting nogmaals verzocht om regie e.e.a. onder voorbehoud van haar rechten.

Het Eindhovens Dagblad (ED) heeft met redactionele verbazing kennis genomen van de advertentie van Solar Century en de grondeigenaar. Op verzoek van het ED heeft de stichting een verklaring afgegeven; de inhoud spreekt voor zich in de krant van 9 april 2021. Deze verklaring is tevens opgevraagd en gedeeld met Omroep Brabant, Ditishelmond en Wijkblad de Lindenberg.

Draagvlak komt van onderaf, daarom steunt Stichting Geledingszone Stiphout de “Petitie en Bijeenkomst zonneweides” georganiseerd door de omwonenden:

Zaterdagochtend 10 april a.s. om 10:00 kruising Leemkuilenweg, Venstraat.

Geplaatst op

Geledingszone in beeld

Heeft u dat ook?
U wandelt of fietst regelmatig door de Geledingszone van Stiphout. U geniet van de vergezichten, de natuur, de rust en het landschap. Onbewust dragen deze ervaringen bij aan uw welzijn, gezondheid en fitheid. Dat is precies wat wij willen koesteren, en velen met ons. Zo volgen wij al enkele maanden met plezier de rubriek ingezonden foto’s in het Eindhovens Dagblad. Een vast groep liefhebbers van ons buitengebied deelt daar naar hartenlust foto’s van de geledingszone. Wij verzamelen deze op onze Instagram, zodat de wijde wereld het natuurschoon kan aanschouwen.

Dus heeft u dat ook?
Sta dan eens stil en maak een mooie foto van Croy, de Stiphoutse Bossen, de heide of het cultuurlandschap. Wij zien ze graag voorbijkomen op instagram of facebook met de hashtag #Geledingszonestiphout en de tag @geledingszonestiphout!

Wilt u ook deze wonderschone foto’s zien? Volg ons dan op instagram!

Steun ons in onze activiteiten en doneer!

Geplaatst op

“Pak onze openbare ruimte niet af”

Via vrienden van de Stichting Geledingszone Stiphout zijn wij in contact gekomen met NRC Next. De heren Thijs van den Boomen, Simon Franke en Wouter Veldhuis hebben in juli 2020 een treffend artikel geschreven “pak onze openbare ruimte niet af”. Dit is precies waar het om draait. Met hun goedkeuring delen wij graag hun artikel op onze website:

“Anderhalvemetersamenleving Een stad is bedoeld om in te leven. Geef ons bankjes – geen hekken, schrijven Tijs van den Boomen, Simon Franke en Wouter Veldhuis.

De geplastificeerde A4’tjes met pijlen en hygiënemaatregelen op het hek van de Amsterdamse Louis Bouwmeesterschool laten geen ruimte voor misverstanden, het hek zelf trouwens ook niet: het is bijna manshoog. Zelfs de ons via looplijnen en sluizen bewegen van afspraak naar reservering naar
tijdslot?

Kuchschermen
Er is in inmiddels veel geschreven over sociale gevolgen van de lockdown als eenzaamheid, huiselijk geweld, leerachterstand, depressie en armoede. Weliswaar worden de maatschappelijke achtergronden aangestipt die maken dat bepaalde groepen extra hard worden getroffen, maar de focus ligt consequent op de individuele effecten. De politiek-maatschappelijke consequenties zijn ons inziens nog onvoldoende belicht. En dat is hard nodig, nu de opening up van de publieke ruimte een een-tweetje dreigt te worden tussen veiligheid enerzijds en economie anderzijds, wat uitmondt in grote terrassen met kuchschermen om veilig te consumeren. De afgelopen maanden, waarin de straten en pleinen op wat schimmen na leeg bleven, maakten in één klap duidelijk dat de kernkwaliteit van onze steden het publieke karakter is. Ze kunnen mooi of lelijk zijn, schoon of vies, gezond of gevaarlijk, vitaal of tanend, maar als de publieke functie wegvalt, houd je een
maquette over. Natuurlijk waren er positieve uitzonderingen: kinderen die met andere buurtkinderen tussen de geparkeerde auto’s speelden en de stoep vol krijtten, buurtbewoners die een praatje maakten in de rij voor de bakker, het buurtparkje dat ineens een kleine oase bleek in een stenen stad. Maar dat zijn, hoe sympathiek ook, hoofdzakelijk ontmoetingen binnen onze eigen bubbel en vooral: het zijn een-op-een-contacten, precies van het soort dat ontwerpers graag in hun presentatie fotoshoppen: een skater die bewonderend wordt gadegeslagen door een vriendje, een vrouw met kinderwagen, twee oude mensen op een bankje. Zulke voorgeprogrammeerde ontmoetingen geven je het gevoel dat je naar The Truman Show zit te kijken. De lockdown heeft ons de kwetsbaarheid én het belang van publieke ruimte laten zien. Zonneklaar werd ineens weer dat we, ook als publieke actoren, lichamelijke wezens zijn. Het blijkt namelijk niet te gaan om eloquente debatten op de agora: in de publieke ruimte lezen we elkaars lichaamstaal, interpreteren we elkaars fysieke verschijning, vangen we terloopse opmerkingen op, creëren we een beeld van de werkelijkheid aan de hand van onze medemensen. Vrij naar Hannah Arendt: politiek is het staan voor je mening tegenover andere mensen.

Terwijl sociale media enkel de scherpste en onverzoenlijkste geluiden versterken en algoritmes de maatschappelijke verdeeldheid aanjagen, is het publieke domein een plek waar de, al dan niet stilzwijgende, reactie van omstanders een indicatie geeft van een common ground. En misschien nog wel belangrijker: het publieke domein heeft een dempende werking, hier verliest de boude bewering aan scherpte.
Op een markt met veel moslims luid verkondigen dat „al die buitenlanders hun boerka’s nu voor onze monden proberen te binden” is minder asociaal dan diezelfde opmerking vanuit het digitale schuttersputje de wereld in slingeren. Het is, positief geformuleerd, een poging om een discussie aan te gaan of,
negatief gezien, een gefrustreerde schreeuw om aandacht. Mensen radicaliseren als ze niet gehoord worden.

Functionalistisch Nederland
Per 1 juli zijn veel maatregelen versoepeld, maar de boodschap blijft: houd anderhalve meter afstand. Het zou een grote vergissing zijn om dit gedragsvoorschrift op te vatten als een ontwerpopgave. Natuurlijk kun je cirkels trekken in de parken waar binnen je moet blijven als je gaat picknicken, kruisen op een plein zetten waar je op moet gaan staan om te demonstreren en manshoge schotten plaatsen tussen de tafels van een terras. Maar Roos van der Lint waarschuwde in De Groene Amsterdammer terecht: „De tijdelijke noodregels worden gegoten in de wet, de linten en het tape die looproutes en grenzen aangeven zullen spoedig muren en hekken zijn.”

Het zou een vergissing zijn om de anderhalve meter op te vatten als een ontwerpopgave


Het grote gevaar van de term ‘het nieuwe normaal’ is dat we de samenleving aanpassen aan het probleem. In het door en door functionalistische Nederland zijn ontwerpers grootmeesters in probleemoplossingen op het scherp van de snede. Is anderhalve meter de norm? Nou, dan maken we toch alles precies anderhalve meter! De Nederlandse architectuur is internationaal groot geworden met het tot in het absurde letterlijk nemen van het Programma van Eisen: u krijgt wat u voorschrijft.
De algemene les van de coronacrisis is dat we onze kwetsbaarheid moeten verminderen. In de economie betekent dat: niet meer lean and mean, maar buffers aanleggen. Niet meer just in time, maar just in case. Wat betekent dat voor de inrichting van de stad? De afgelopen decennia zijn woningen in de stad steeds kleiner geworden, want met studio’s van twintig vierkante meter zonder buitenruimte was nu eenmaal veel geld te verdienen. Die zijn goed leefbaar in een stad vol cafés, flexibele werkplekken en andere third places, maar toen die voorzieningen op slot gingen, voelden ze plotseling als gevangeniscellen. Niet vreemd dat architect Reinier de Graaf van OMA in NRC (29/5) pleitte voor de bouw van grotere
woningen met een patio of balkon.
Maar de woningbouw is een olietanker, dus wonderen zijn in de nabije toekomst niet te verwachten. Bovendien geven woningbouwers slechts een individueel of hoogstens een collectief antwoord op de crisis, geen publiek. De nadruk op verbetering van de woningen kan zelfs een publieke verarming
bewerkstelligen doordat mensen zich terugtrekken in de eigen enclaves. Tot nu toe is de aversie tegen gated communities in Europa vrij groot, maar de roep erom zal zeker toenemen.
Angst, en de regulering daarvan, zijn wezenlijke kenmerken van de stad: hoe gaan we om met verschillen en confrontaties? Een hoofdrol is daarin weggelegd voor de openbare ruimte, maar alleen als die ook werkelijk als publieke ruimte functioneert.

‘Ville’ of ‘cité’?
Openbare ruimte hadden we tijdens de lockdown meer dan ons lief was; de Dam was een verlaten vlakte en bepaald niet de mooiste van het land. Slechts een handjevol mensen volstond op 4 mei om er een indrukwekkende publieke ruimte van te maken. En op 1 juni trok de eerste demonstratie sinds de lockdown zoveel demonstranten dat voldoende afstand houden onmogelijk werd, wat tot nationale ophef leidde. Deze twee voorbeelden tonen de politieke functie van de publieke ruimte, maar het gaat ons om de bredere betekenis ervan, namelijk de maatschappelijke. Socioloog Richard Sennett maakt, voortbordurend op het werk van onder andere Jane Jacobs, onderscheid tussen ville en cité, oftewel tussen de geplande stad en de geleefde stad. In de moderne stedenbouw ligt de nadruk op het eerste: het gaat om wegen, ruimtes, functies, stromen – niet om straten, plaatsen, mensen, leven. Sennett probeert beide werelden te verzoenen om zo te komen tot een open stad. Maak het niet te hermetisch, benadrukt Sennett keer op keer: bouw niet voor de eeuwigheid, zorg dat je dingen kunt aanpassen en repareren, probeer niet alles vanuit een gezichtspunt te plannen, laat een zekere mate van chaos toe.
Er is geen enkele (corona-)reden om ontmoeting, uitwisseling en confrontatie los te laten als uitgangspunten voor de vormgeving van de stad. En daarbij hebben we overmaat nodig: straten die breder zijn dan strikt noodzakelijk, parken die groter zijn dan de groennorm. De stad is geen strak maatpak, maar een comfortabele jas, die je steeds vermaakt en die met de jaren steeds lekkerder gaat zitten.

Terug naar de Louis Bouwmeesterschool. Om de kwetsbaarheid van de stad te verkleinen, zou je de hekken om het plein juist weg moeten halen, zodat de speeltoestellen ook door andere groepen en op andere momenten kunnen worden gebruikt. Tijdens een nieuwe lockdown bijvoorbeeld, maar ook aan het
einde van de schooldag en in het weekend. Het gaat niet om een grand design van de publieke ruimte, maar om talloze kleine en grote interventies voor pleinen en parken, stations en scholen,
hoeken en stoepen. Zulke interventies zijn altijd lokaal, specifiek en lichamelijk.

Wat we nodig hebben zijn bankjes en gastheren – geen hekken en cameratoezicht.“

Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 4 juli 2020

Geplaatst op

Reactie wethouder Maas

Op 25 november 2020 jl. heeft Stichting Geledingszone Stiphout een eerste brief gestuurd naar gemeente Helmond. Hierin is de Stichting uitgebreid ingegaan op draagvlak en de eisen die hier (nog niet) aan verbonden zijn.

De reactie van de wethouder, ontvangen op 15 januari 2021 jl., is HIER te lezen.

De Stichting is deze reactie aan het bestuderen. Er wordt zeker een vervolgbrief geschreven…. blijf ons volgen en steunen.

Geplaatst op

INFOAVOND: Belang van groen en gevaar van zonnevelden in Helmond

Het groen aan de randen van Helmond moet behouden blijven.

Deze gebieden moeten vrij en gratis toegankelijk blijven voor recreatie en ontspanning in de natuur. Met de recente oprichting van de Stichting geledingszone is er een groep die zich nadrukkelijk inzet voor het behoud van groen aan de randen van onze stad.

Een eerste bedreiging zien zij in het onterecht ontwikkelen van zonnevelden in het schaarse buitengebied van Helmond. Het eerste initiatief in Stiphout heeft al op veel weerstand gestuit bij omwonenden: “Eerst moet ik gasloos bouwen en dan krijg ik dit voor de deur”. Buren met verschil van mening discussiëren openlijk. Ondanks dat er nog geen paal de grond in gaat heeft het al zijn weerslag op de gemeenschap.

Met de Helmondse zonnevisie in de hand richten buitenlandse investeerders zich op de landbouw en natuurgebieden rondom onze stad (zie onderstaand figuur). Om deze vervolgens vol te leggen met zonnepanelen en daarmee gigantische winsten en honderdduizenden euro’s subsidies te mogen ontvangen.

Een versimpelde weergave van beleidskaart zonnevelden buiten bebouwde kom (bijlage 5 van de zonnevisie).

De Stichting geledingszone geeft 21 januari 2021 om 20:00 meer duidelijkheid en achtergrondinformatie rondom de ontwikkelingen in het gebied Leemkuilen/de Vennen in Stiphout, en: “Uiteraard geven wij ook onze visie op zonneweides en waarom wij ons kritisch uitlaten over de plannen in dit gebied, maar dragen ook alternatieven aan” aldus het bestuur. De avond zal live gestreamd worden via YouTube, tijdens de avond is er gelegenheid om via een live chatbox vragen te stellen.

U kunt ook vooraf uw vragen mailen naar info@geledingszonestiphout.nl

Geplaatst op

Wil Helmond weiden met zonnecellen, of toch niet?

Frits Bosch is macro-econoom, socioloog én inwoner van Stiphout gemeente Helmond. Op de opinieblog “Veren of Lood” schreef hij het volgende stuk welke wij ook mogen publiceren op onze site:

Frits Bosch ervaart de terreur van de klimaathoax – zijn woonplaats Helmond is voornemens de nabijgelegen natuur vol te plempen met zonnepanelen.

Inwoners van Stiphout, een wijk binnen Helmond – zijn opgeschrikt door een brief van drie kantjes van onze burgemeester mevrouw Elly Blanksma (CDA). Het is een brief van ‘We doen het wel, we doen het niet of misschien toch weer wel’. Inwoners van Stiphout willen graag weten of het buitengebied dat pal aan hun huizen grenst verwoest wordt of niet. Maar daar komt helaas geen duidelijk antwoord op.

De maker en aanbesteder van de zonneweide, Solarcentury, gaat gewoon door met de vergunningsprocedure met de doelstelling medio 2022 met de vernieling van de natuur te beginnen. Er is Solarcentury alles aan gelegen dit binnen te halen! Ik ben mordicus tegen deze plannen. Mevrouw Blanksma wil 23 hectare van de velden – pal grenzend aan de buitenwijk van Stiphout – vol plempen met zonnepanelen. Want, zo schrijft ze:

“Gemeenten hebben van het Rijk de opdracht gekregen om plannen op te stellen om in hun regio de besparing van 49% (!!!, FB) CO2 te halen. Onder meer door duurzame energie op te wekken zoals zonne-energie en windenergie. …. Helmond heeft de kaders voor grootschalige opwekken van zonne-energie vastgelegd….. We hebben zonnevelden nodig voor de gemeentelijke ambitie om in 2035-2045 klimaatneutraal te zijn.”

Zonnedaken bieden te weinig soelaas, meent mevrouw Blanksma.

Ieder kan begrijpen dat 23 hectare zonnevelden ultiem slecht is voor het milieu. Het land eronder gaat compleet dood. En wat zullen de vogels wel niet zeggen van al die weerspiegeling onder hun vleugels, en dat er geen wormpje meer te krijgen zal zijn? Dit is een lokale milieuramp.

Mevrouw Blanksma laat vervolgens weten dat de locatie van zonneparken afhankelijk is van: “technische mogelijkheden, inpassing van het zonneveld in het landschap.” De capaciteit van het elektrisch net speelt ook een rol. Het beetje landschap dat we nog hebben wordt door het plaatsen van zonnecellen kapot gemaakt. Burgemeesters moeten ook het welzijn dienen van hun burgers. Die massa zonnecellen – 23 hectare! – pal buiten Helmond zijn extreem strijdig met het welzijn van Helmond en haar inwoners, Stippentenaren in het bijzonder.

Ik kwalificeer mijzelf als een ‘raper’. Dit zijn mensen die als ze buiten zijn achteloos weggegooide plastic flesjes en blikjes oprapen en in een vuilniszak deponeren. Rapers doen dat omdat ze de leefomgeving en milieu graag schoonhouden. Kunt u zich voorstellen wat rapers ervan vinden als ze enerzijds flesjes en blikjes rapen en anderzijds de gemeente 23 ha vol gooit met zonnevelden! Een Casus belli! Maar dan zegt Blanksma dat ze het draagvlak onder de bewoners wil testen. Is dit het bekende patroon: “We hebben het draagvlak onderzocht en hoewel we geloven dat niet iedereen blij is met de velden zoals ze worden, gaan we ermee door. Of: “Hier ben ik, we kunnen niet anders.”

Het klimaat-issue en de CO2 uitstoot is een vak op zich. Er gaat veel gekte, dwaasheid en hysterie rond over dit onderwerp. De tactiek is telkens opnieuw: beuk met schijnbaar solide technische informatie ‘het onkundige volk’ murw. Laat burgers weten dat het niet anders kan en voor hun eigen bestwil is. Zie ook: Klimaathoax – Climate Change voor gelovigen en sceptici

Er is zeer veel te bereiken met slimme technologische veranderingen wat tot gedragsverandering kan leiden. Laten we eens beginnen met zonnedaken: ieder moet, voor zover mogelijk zonnepanelen nemen en je wordt daarvoor beloond met een subsidie. Als je dat dit niet wilt maar wel kunt, dan wordt je daarvoor belast. Als je huis er niet geschikt voor is, dan niets. Kantoren idem.

Wat we graag willen weten is hoe de uitstoot thans plaatsvindt: door wie en hoeveel. De vervuiler betaalt. Wat nu voorligt is veel te algemeen. Het zorgt voor blijvende ellende. Er zijn alternatieven. Die móeten we ook kennen voor we natuur verwoesten met zonnecellen. Er zijn vele manieren om de individuele CO2-uitstoot te beperken. Ik noem bijvoorbeeld Heat Cycle, een apparaat dat je energie opvangt die anders door het putje gaat, bijvoorbeeld het warme water van de douche te gebruiken voor de verwarming van je huis. Je kunt ook het douchegebruik reguleren met een afstelknop. Je kunt gaan variëren qua belasting op energiegebruik. In deze IT-tijd is dat allemaal goed mogelijk. Ergo:

“Gemeente: geef opdracht om te inventariseren welke slimme en innovatieve mogelijkheden er zijn. We leven in een super innovatieve tijd, maak daar gebruik van. Maak inwoners bewust van de problematiek van hun energiegebruik en CO2 uitstoot. En dit geldt ook voor anderen, kantoren etc. En tenslotte: in de Covid-19 tijd zijn allerlei zaken aan het schuiven. De waarheid van gisteren is vandaag verouderd. Dit geldt ook het klimaat.”

Mevrouw Blanksma, selectief omgaan met energie is beter dan kiezen voor de gemakkelijke weg: gooi geen 23 hectare natuur vol met zonnecellen. U bent Helmondse. Dit moet u niet willen! Er zijn legio mogelijkheden. Benut ze!.

Geplaatst op

Klimaatvriendelijk het landschap verpesten

Een ingezonden stuk van een bezorgde bewoner van Stiphout, gemeente Helmond:

Ook nu het water ons meer en meer aan de lippen staat, dringt het bij mensen gekozen om ons via de politiek te vertegenwoordigen nog te beperkt door hoe essentieel oude natuur in onze leefomgeving voor ons voortbestaan op aarde is en dat het daarom zaak is zorgvuldig om te gaan met ecologisch erfgoed in natuur en landschap. Ja, natuurlijk ook om onze eerder gemaakte rotzooi op te ruimen en niet nog meer te vernielen. Moet je biologie en milieukunde gestudeerd hebben om dit te weten?

Wat men wel doet is allerlei technische maatregelen nemen, die helaas weer niet altijd positief voor de natuur zijn…. Zoals bijvoorbeeld een groot oppervlak in Stiphouts buitengebied vol leggen met zonnepanelen, wat het bedrijf SWECO van plan is. Om te vertellen hoe geweldig dit volgens SWECO zal zijn, hebben enkele nog niet zo heel lang afgestudeerde planologes een 34 pagina’s tellende tekst geproduceerd, die ik vanuit mijn jarenlange ervaring als biologe zorgvuldig heb bekeken. Ik wil iedereen in Stiphout graag vertellen wat mij bij het lezen van de tekst opgevallen is.

Maar eerst nog even terug naar dat eenzijdig zoeken van technische oplossingen. De jonge historicus Rutger Bregman, die graag verkondigt dat de meeste mensen deugen, schreef een brief getiteld HET WATER KOMT. Hij onderzoekt daarin hoe we het dreigende onheil dat de mensheid de afgelopen tweehonderd jaar over zichzelf afgeroepen heeft, de milieu- en klimaatproblematiek, nu met techniek kunnen bestrijden. Van biologie heeft Bregman duidelijk geen kaas gegeten, want anders zou hij allereerst aanraden om na te denken over hoe wij mensen beter kunnen samenleven met de natuur, waar wij mensen immers uit voortkomen en in feite onderdeel van zijn!

Met de denkwijze dat er met techniek gestreden moet worden, is Bregman een schoolvoorbeeld van hoe er tegenwoordig door veel jonge mensen, werkzaam in organisaties en bedrijven en vaak ook in de politiek, gedacht wordt. Zo zitten we nu opgescheept met mensen die zich lieten kiezen als volksvertegenwoordigers en zich wel groen noemen, maar onvoldoende inhoudelijke kennis daarvan hebben en onvoldoende ervaring. Daarom menen zij goed te doen door klimaatvriendelijk natuur en landschap te verpesten. (Wie had ooit kunnen vermoeden dat ik als biologe zo kritisch op onder meer bewindspersonen van Groen Links moet zijn.) Ja, dit slaat helaas ook op delen van het plan voor zonnepanelen die een waardevol groen deel van het Stiphoutse landschap dreigen te vernielen.

Het bedrijf SWECO hamert er vooral op dat ‘Het gaat om een gebied van 24 hectare, dat vanwege haar vroegere functie als vuilstortplaats een lage natuurlijke en landschappelijke waarde heeft…’ Dat ze dat zo noteren, is te begrijpen, want dat maakt het voor hen makkelijker om zonder veel tegenspraak oud landschap te vernielen. Niet gehinderd door enige werkelijk inhoudelijke kennis daarover, zeggen er nog net bij dat er ook wel wat – hoeveel?! – natuur en landschappelijke waarde door hen gebruikt gaat worden, maar daar willen ze iets moois van maken…. Zo, zo, denk ik dan en ik krijg wantrouwen. Want van echte natuur en oud landschap hoeft men niet ‘iets moois te maken’, dat is het al op een of andere manier van zichzelf!

Afgelopen zomer las ik over klimaatvriendelijk het landschap verpesten in een artikel  van Michiel Bussink op internetpagina Down to earth, platform voor groene journalistiek. (Zie ook: Michiel Bussink.nl) Zoals hij signaleert, worden er met hulp van milieuorganisaties en zich groen noemende partijen in het Nederlandse landschap in rap tempo overal zonneparken gepland en de zonnepanelenbranche wordt daarna vaak aan het werk gezet. “Dat gebeurt in het hele land door zonneparkcowboys onder aanvoering van oud-staatssecretaris, good old Henk Bleker met zijn omstreden bedrijf Powerfield.” Zoals Bussink het stelt: “natuurhater Bleker en de milieuorganisaties: bien étonnés de se trouver ensemble.” 

Dat men nu in Stiphout te maken heeft met zonneparkcowboys, dat wil ik niet beweren. Maar om nou te zeggen dat ze wisten waarover ze het hadden toen zij wat opschreven over natuur en landschappelijk waarde…. Neen! Meisjes die vrij recent nog aan de Utrechtse universiteit planologie studeerden en een jongen die rechten deed, verdienen nu de kost met het opstellen van rapporten bij SWECO/ Solarcentury. Niemand die aan dat rapport werkte heeft werkelijk ook maar enig benul van de ecologie en de waarde van het historische landschap ter plaatse in Stiphout. Maar wat maakt het uit want: hoera, hoera, daar kan binnenkort duurzame energie worden opgewekt.

Wat vertelt Solarcentury over zichzelf? Leest u even mee:

‘Solarcentury is één van de ’s werelds meest vertrouwde en gerespecteerde zonne-energiebedrijven. Opgericht in 1998 hebben wij deel uitgemaakt van de evolutie die zonne-energie tot de aantrekkelijke energiebron van vandaag heeft gemaakt. Solarcentury staat voor een duurzame, natuurvriendelijke en landschappelijk goede vormgeving van zonneparken, met netto-winst voor de natuur. We staan voor een proces waarbij burger en andere belanghebbenden meedenken, gehoord worden en uiteindelijk meeprofiteren…’  Enz. Wanneer ik nu alle vragen ging opsommen die ik bij de volledige Solarcentury tekst heb, dan zou ik wel vijf uitgaven van de Lindenberg kunnen vullen en dat lijkt me niet zo ontspannend. Daarom beperk ik mij. 

Ik zou allereerst willen weten wat die z.g. netto-winst voor de natuur dan wel is! Als ik bijvoorbeeld lees: Slechts enkele opstanden hebben uit natuurperspectief weinig waarde. Het gaat hier om opstanden die voornamelijk uit verwilderd onkruid bestaan. Deze opstanden zullen worden verwijderd, zodat hier schapen kunnen grazen en zonnepanelen opgesteld kunnen worden. Wat precies heeft vanuit natuurperspectief dan weinig waarde? En dan: verwilderd onkruid. Zo, zo. Zeker er niet van op de hoogte dat deze kruid-achtigen behoren tot de plantenreeks die voor de zo gewenste biodiversiteit enorm belangrijk zijn.

En verder wil ik ook weten óf in dat proces waarbij de burgerij en andere belanghebbenden mogen meedenken/gehoord worden, deze mensen ook mee kunnen beslissen? Dus kunnen zij bepalen wat er wel en niet gebeurt?

Het is te begrijpen dat de locatie van de voormalige vuilstortplaats een verhaal apart is. Vele jaren was er vanuit de gemeente Helmond geen geld beschikbaar om die locatie aan te pakken. Nu wordt alle heil van Solarcentury verwacht. Misschien is dat een mogelijkheid? Als men daar dan eerst eens echt met de mensen in Stiphout over ging praten en dan ook de landschappelijke geschiedenis daar eens wat beter ging waarderen.

Vanuit landschap en cultuurhistorie verbaas ik mij er trouwens al heel wat jaren over hoe weinig waarde er in de gemeente Helmond kennelijk gehecht wordt aan wat in Stiphout cultuurhistorisch en landschappelijk met de geschiedenis van Vincent van Gogh verbonden is! Overal in Brabant en ook elders maakt men er veel werk van, wanneer er maar het minste spoor is dat Vincent van Gogh een locatie bezocht heeft. Maar dat Van Gogh Stiphout in 1884 en 1885 regelmatig bezocht, lijkt bij de gemeente Helmond niemand interessant te vinden.

Sinds 2012 ben ik via een onderzoek naar Van Gogh en de landschappen die hij gedurende zijn tijd in Nuenen afbeeldde, veel interessants over zijn bezoeken aan Stiphout te weten gekomen. Op schilderijen herkennen we onder meer de Venstraat en het Molenven. Ook Stiphoutse mensen die Van Gogh afbeeldde kregen een naam via ‘oral history ’.

Misschien kan Solarcentury er nu samen met de Groen Links bewindsvrouw in Helmond toe gebracht worden om het optimale voor wat betreft het behouden van historisch landschap en de geschiedenis over Van Gogh in Stiphout, te bewerken in samenspraak met de mensen in Stiphout. Vanuit mijn expertise zou ik dat willen aanbevelen.

O ja, wat die zonnepanelen betreft heb ik trouwens nog een goed idee! Leg zonnepanelen in alle middenbermen van de autowegen in Nederland. En ook langs de spoorlijnen. Dat levert een enorme oppervlakte op. En dan al die opgewekte zonne-energie natuurlijk niet verkwanselen aan grote buitenlandse bedrijven!

[Voor wie eens iets meer wil lezen over oude natuur en landschap die raad ik: Inheemse bomen en struiken in Nederland en Vlaanderen; herkenning, verspreiding, geschiedenis en gebruik van Bert Maes aan (eerste druk 2006, herdruk 2013) en daarnaast die het rapport van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed uit oktober 2019, getiteld: Behoud ecologisch erfgoed.]


Geplaatst op

Waarom Solar Century jaagt op de Stiphoutse natuur

De reden dat er nu focus ligt op de ontwikkeling in het gebied Leemkuilen / de Vennen is omdat de betreffende ontwikkelaar Solar Century zo agressief is geweest om niet te wachten op het vaststellen van zonneweide beleid door gemeente Helmond.

Er is maar één doel voor deze zonnecowboy, zo snel en, zoveel mogelijk geld verdienen waarbij de open dialoog met inwoners wordt ontweken. Via één op één gesprekken intimideren ze belanghebbende door ze te laten afzien van hun recht op zienswijze en bezwaar. Aanwonenden zijn agressief benaderd om te participeren door grond te moeten kopen voor een te hoge prijs, of te accepteren dat de zonnepanelen definitief hun (tuin)zicht bederven. Op deze wijze zijn in Laarbeek recent 2 zonneparken vergund ten kosten van betere zon-op-dak projecten.

Hoe wordt een locatie bepaalt? 

Middels een Integrale beleidskaart heeft de gemeente bepaald welke gebieden kunnen worden aangemerkt voor grootschalige opwekking van zonne-energie. Er ontbreekt een goede ruimtelijke afweging door gemeente. Bovendien is de kaart in de visie slecht leesbaar.

Maar, wij hebben de kaart over een google map kaart gelegd en voor de duidelijkheid de gebiedsnamen erbij vermeld.

De verbeterde kaart met zoekgebieden uit de Zonnevisie. Stiphout verandert in één spiegel; de overige wijken in Helmond doen het niet veel beter. Behalve het gebied ten zuiden van de Rochadeweg? Maar wie komt daar nog…

Van locatie tot vergunning

Om een vergunning te verlenen in een bepaald gebied moet de ontwikkelaar zijn beoogd plan “trechteren”. Wat volgens de visie neerkomt op drie stappen welke moeten worden beschreven/doorlopen. Zijnde:

1) Landschap
2) Beoogde kavel(s) en 
3) Object. 

Hieronder wordt uitgelegd hoe deze stappen in elkaar steken. Feit is dat Solar Century bij stap 1 al had moeten stoppen!

Landschap
Voor de stap Landschap is het belangrijk dat er draagkracht van de omgeving is. De functie van het gebied is van belang. Een gebied waar nooit mensen komen of uitsluitend gemotoriseerd met hoge snelheid passeren zou uitermate geschikt zijn voor zonnepanelen. Denkt u eens aan de berm van een kanaal of de geluidswal van een snelweg. Hier zal makkelijk draagvlak voor worden gevonden. Mede daardoor zijn er in Nederland reeds vele van dit soort initiatieven ontwikkeld.

Betere oplossing voor zonnepanelen!

Echter wanneer een gebied al een prettige belevingswaarde heeft zal het lastig zijn dit draagvlak te creëren. Het gebied Leemkuilen/de Vennen heeft voor een belangrijk deel de bestemming natuur. Inmiddels is uit een interview in de Lindenberg (met de woordvoerder van de grondeigenaren) duidelijk geworden dat er de afgelopen jaren bomen zijn weggehaald in dit gebied. Bomen hebben een nadelig effect op zonnepanelen doordat ze schaduw geven en ruimte voor aaneengesloten inpassing lastig maken.

Honderden bomen gerooid en niet vervangen….. Einde biodiversiteit.

In het plan van Solar Century wordt een illusie gewekt dat er in Stiphout-Zuid een park wordt gerealiseerd mooier dan de hoge Veluwe. De werkelijkheid maakt dat inwoners inmiddels beter weten. Inpassing in het landschap wordt niet bereikt door het planten van bomen, struiken of hagen om iets aan het zicht te onttrekken dat daar helemaal niet thuis hoort.

Voor het plan van Solar Century zou het hier dus op moeten houden. Echter Solar Century gaat door naar stap 2.

Beoogde kavel(s) 
Het is van belang dat de impact op de omgeving wordt beperkt, en zal moeten leiden tot meerwaarde voor het gebied. Om hier punten te scoren noemt Solar Century het gebied Leemkuilen/de Vennen een Vuilnisbelt of Vuilstort. Echter dit valt moeilijk uit te leggen voor de honderden recreanten welke daar dagelijks wandelen, fietsen, hardlopen of paardrijden. Dit is al 50 jaar geen vuilstort meer (De Romeinen zijn inmiddels ook al 2000 jaar weg). Het verleden heeft gemaakt dat dit gebied zich heeft ontwikkeld tot natuur en weides met grote landschappelijke en recreatieve meerwaarde welke onlosmakelijk zijn verbonden met het welzijn van de inwoners. Er staan paarden en schapen te grazen en mais kleurt tussen april en augustus de akkers. Een gebied zo dicht tegen de bebouwing aan waar de uitloop naar het groene aangrenzende gebied het karakter van de wijk bepaalt ziet er anno 2020 uit als een oase van rust. Zeker nu de COVID19 situatie maakt dat we meer thuis zijn is het belang van dergelijke gebieden groot.

Oordeel zelf en omschrijft u het gebied in uw eigen woorden……

Object
Bij de laatste stap Object spreekt de zonnevisie alleen nog over de vormgeving van de zonnepanelen zelf. Het gaat hier om de uitstraling van de panelen zelf. Maar er wordt niet stilgestaan bij de enorme hekwerken welke de panelen moeten beschermen voor kwajongens of geroutineerde dieven welke het op deze kostbare panelen hebben voorzien. Nog niet te spreken van de camera`s welke het gebied monitoren en ook uw ochtendwandeling vastlegt. Of de zoemende trafo`s en technische voorzieningen welke het mogelijk maken de zonnepanelen hun werk te laten doen. 

De huidige situatie….
…en een van de misleidende beelden van Solar Century, dit beeld is onmogelijk realiseerbaar.

Middels misleiding probeert Solar Century belanghebbende om de tuin te leiden en wordt hen bovenstaand plaatje voorgeschoteld. Deze trukendoos zal de komende weken en maanden nog wel vaker opengaan bij Solar Century.

Kortom, zeg nee en laat u niet foppen door de misleidende trukendoos.

Geplaatst op

Draagvlak Zonneweide Stiphout

Stichting Geledingszone Stiphout heeft 25 november jl. de volgende brief gestuurd aan het College van B&W en de Gemeenteraad van Helmond:

Geacht College en Gemeenteraad,

De ontwikkeling van met name een tweede zonneweide in Stiphout heeft geleid tot oprichting van “Stichting Geledingszone Stiphout” 13 november jl. Met brede steun van de inwoners van Stiphout zet de stichting zich in voor behoud van landschappelijke kwaliteit van het gebied aangrenzend aan de bebouwde kom van Stiphout, Helmond. Reden, de woonkwaliteit van Stiphout is sterk afhankelijk van de relatie met het buitengebied, de geledingszone; en juist deze relatie staat nu onder grote druk.

Zo bestaat er grote onduidelijkheid omtrent de uitvoering van motie “4” welke 10 november jl. is aangenomen in de gemeenteraad. De wethouder geeft in haar reactie op deze motie aan dat zij haar eigen uitvoeringswijze voor wat betreft “nieuwe” en “lopende” vergunningsaanvragen wil hanteren. Buiten de aanvraag van Solar Century zijn er bij ons geen “lopende” vergunningsaanvragen bekend. Zijn er naast de aanvraag van Solar Century nog andere aanvragen in behandeling?  Of betekent dit dat de aanvraag van Solar Century nog in behandeling is? 

Bij diverse leden van de gemeenteraad is er de overtuiging dat deze is ingetrokken en daarmee deze motie hierop van toepassing is. Ook vanuit uw ambtelijke organisatie heeft ons het bericht bereikt dat de vergunning van Solar Century is ingetrokken. Echter hebben wij in de meest recente gemeentelijke informatiepagina onder “Ingetrokken aanvragen omgevingsvergunning” niets hiervan teruggevonden.

Momenteel wordt het bestaande plan door Solar Century aangepast om draagvlak te creëren. Deze is essentieel volgens de door U vastgestelde zonnevisie om überhaupt tot een vergunningsaanvraag te komen.

Wij voelen bij de Helmonders, inwoners van Stiphout en gebruikers van dit mooie stukje Helmond enkel weerstand tegen dit plan en de werkwijze zoals deze gehanteerd wordt. Er blijven vragen onbeantwoord terwijl de ontwikkelingen voort gaan zonder draagvlak. 

De stichting zet zich in om op alle fronten in het dossier tweede zonneweide duidelijkheid te verschaffen; te starten bij draagvlak. Draagvlak moet meetbaar zijn! De wijze waarop is niet door u gedefinieerd. Wij helpen u daar graag bij. 

De stichting stelt voor dat onderstaande eisen worden verbonden aan het begrip draagvlak:

  1. Het draagvlak moet gekwantificeerd te worden; wanneer is er draagvlak? In de ogen van de stichting is er slechts draagvlak als de meerderheid van Stiphoutse cq. Helmondse betrokkenen positief is over de voorgenomen ontwikkeling, en,
  2. Er dienen tenminste twee fysieke, openbaar toegankelijke én onafhankelijke bijeenkomsten te zijn op verschillende weekdagen om inwoner ruimschoots in gelegenheid te stellen hiervan gebruik te kunnen maken.
  3. Bij de fysieke bijeenkomsten zijn tenminste de wijkraad Stiphout-Warande, een afvaardiging van het gemeentebestuur en -raad, ondergetekenden en alle geïnteresseerden aanwezig.
  4. Een onafhankelijke enquête naar aanleiding van deze bijeenkomsten verspreid onder alle aanwezigen welke het draagvlak kan kwantificeren.
  5. Een onafhankelijke verslaglegging van de bijeenkomsten en enquête welke bij de vergunningsaanvraag worden gevoegd.

Naar aanleiding van het bovenstaande vragen wij het volgende van u:

  1. Controle uit te voeren op de uitvoering van uw  motie “4” van 10 november jl. Waarbij duidelijkheid wordt verschaft over de status van de aanvraag van Solar Century versus de motie.
  2. Inzicht te verstrekken in alle vergunningsaanvragen i.r.t. Zonneweides in Helmond. 
  3. Verzoeken om de uitvoering van het beleid als omschreven is in de Zonnevisie in lijn te brengen met de provinciale motie M234a-2020 van 13 november 2020 (zie bijlage 1).
  4. Verzoek aan het gemeentebestuur en -raad om toezicht te houden op een democratisch proces en verslaglegging tijdens de Informatieavond van Solar Century op 2 december 2020.
  5. Verzoek aan het gemeentebestuur om de eisen van draagvlak als gesteld hierboven over te nemen in de “Zonnevisie Helmond” van direct toepassing te verklaren op alle initiatieven. Dit ter voorkoming dat initiatiefnemers nu zelfstandig draagvlak moeten bepalen als ware een “slager die zijn eigen vlees keurt”.

Wij hechten aan een open, transparante en inhoudelijke discussie op dit dossier. De stichting is bereid om de dialoog hierover aan te gaan met u. Tot slot zien wij met belangstelling uw reactie tegemoet.
 

Hoogachtend, 

Stichting Geledingszone Stiphout

Geplaatst op

Stichting Geledingszone Stiphout opgericht.

Er blijven vragen onbeantwoord, ontwikkelingen gaan voort zonder enig draagvlak terwijl vergunningen door gemeente Helmond reeds in procedure zijn genomen.

De ontwikkeling van met name een tweede zonneweide in Stiphout heeft geleid tot het startschot voor oprichting van “Stichting Geledingszone Stiphout”. Met brede steun van de inwoners van Stiphout gaat deze zich inzetten voor behoud van landschappelijke kwaliteit van het gebied aangrenzend aan de bebouwde kom van Stiphout/Helmond.

Het is vandaag de dag belangrijker dan ooit om de natuur-, landschappelijke en
cultuurhistorische waarden te verbeteren en te behouden. Actuele thema’s zoals de energietransitie, biodiversiteit en het belang van ontspanning en recreatie in de natuur maken dat deze stichting een grote groep mensen gaat aanspreken. Zeker als gevolg van de COVID situatie.

De woonkwaliteit van Stiphout is sterk afhankelijk van de relatie met het buitengebied; en juist deze relatie staat nu onder grote druk.

“De toenemende vervlokking is een onderschatting ten aanzien van het welzijn van haar inwoners. Een tweede zonneweide in het buitengebied werkt als katalysator voor het ongebreideld uitdijen van het stedelijk gebied Helmond. Hier gaan we de komende periode aandacht voor vragen met onze stichting bij de gemeenschap en gemeente Helmond. Het buitengebied van Stiphout is wat de stichting betreft niet inwisselbaar.” aldus Erik Aarts voorzitter van de Stichting Geledingszone Stiphout.

De Stichting Geledingszone Stiphout gaat zich inzetten om via social media, een eigen website en de schrijvende-pers te informeren over actuele thema’s en ontwikkelingen. Volg en steun ons op www.geledingszonestiphout.nl en natuurlijk op facebook en instagram!

Ondersteund door WordPress